20-06-2015

Podium op mijn verjaardag

Vandaag was het weer tijd voor een 10 km loop. En niet zomaar één, maar de Heuvelrugloop in Maarn. Dat betekende stijgen en dalen en wat stukken onverhard. Ik was niet bekend met deze afstand van dit evenement, dus het was afwachten wat het parcours ging brengen. Tevens was ik vandaag jarig, dus reden genoeg om alles op alles te zetten. Hoe cool zou het zijn als ik podium zou lopen vandaag? Everdien had ook nog even geregeld dat de speaker vertelde dat ik jarig was en dat uitgebreid over het plein liet schallen. Erg leuk!

Eenmaal in het startvak peilde ik de concurrentie. De hm en 10 km startte samen, maar ik zag zo gauw alleen rappe 10 km lopers, dus allen concurrentie. Wel was er een scheiding in de categorie, waardoor ik één snelle loper van de concurrentenlijst kon schrappen en dat was maar goed ook, want die loopt standaard 34ers. Verder sprak ik nog iemand die aangaf vaker te hebben gelopen en ook een 10 km pr van 37 laag had. Hij zei dat hij een goede klimmer en daler was en geen problemen met de heuvels had. Iemand om in de gaten te houden dus onderweg. Verder herkende ik nog iemand die laatste op een 5 km net voor mij eindigde maar toen wel aan het eind inzakte. Wellicht kon ik hem nu op de 10 km voorblijven. Hij was makkelijk herkenbaar aan zijn paardenstaart.

Het startschot klonk en in een vlotte pas kwam iedereen op gang. We liepen gelijk een tunnel in onder het spoor en de A12 door, daarna sloegen we linksaf en merkte ik dat ik 4e liep. Twee heren hadden duidelijk een voorsprong, waaronder die van de 40+ categorie en iemand uit mijn categorie. Ik haalde een snelle starter in en liep zowaar derde, maar dit kon niet zo blijven en ik wachtte tot de andere snelle voorbij kwamen. Al snel kwam toen de paardenstaart toch voorbij zetten. Ik liet een gaatje met hem vallen, maar liep prima eigen tempo en merkte dat het gat daarna niet veel groter werd. Wel zat er iemand heel kort achter mij te lopen, maar ik liet mij in km 2 met de heuvels nog op komst, niet gek maken en hield eigen tempo. Ik vroeg mij af waar de 'berggeit' bleef, maar wellicht ging die pas aanzetten bergop.

Zo verstreken de eerste 2 km in 7:16 (3:38 per km). Maar ik had er weinig moeite mee, aangezien ik van mijn snelle 5 km's wel snellere tempo's gewend ben. Toch zakte het tempo daarna iets in door wat vals plat en had ik moeite mij in te houden. Maar ik moest geduldig blijven, het zou vanzelf zwaarder worden. En van dat geduld in de comfortzone, had ik even later geen spijt. Op 3 km begon het vals plat langzaam over te gaan in een fikse klim die erg lang was. Mijn aanplakker had inmiddels los gelaten, en ik leek even dichterbij de paardenstaart te komen, toen de berggeit ineens langs kwam zetten en met een fiks tempo naar boven liep. Ik zei: "ah, daar is de berggeit". Hij lachte en ik riep nog na: "zometeen kom ik als daalgeit wel weer langs zetten." De klim was lang en pittig en ondanks dat ik iets versnelde, groeide het gat snel naar een meter of 40. Ik liep inmiddels dus 5e en 4e in mijn categorie. Wilde ik op mijn verjaardag podium lopen, dan moest ik serieus aan de bak.

Ik probeerde wat gas bij te geven, maar ik weet ook dat ik niet de beste klimmer ben, maar wel een goede krachtverdeler met eigen tempo's. Ik dacht dat de klim ten einde kwam, maar na een vlakker stuk stegen we nog een stuk door. Eindelijk mocht we dan weer een beetje dalen, maar ook dit was maar van korte duur. We sloegen op 5 km af het bos in. Het onverharde begon. Ik keek eens achterom en had wel het idee als ik mijn tempo kon behouden er van achter niet direct dreiging zou komen. Het gat met de berggeit bleef gelijk en ik maakte van de waterpost gretig gebruik.

Even later na wat onverhard klimmen kwam ik meer in het klimritme en leek ik zelfs iets in de lopen, maar ik zat zwaar in de ademhaling. Daar mochten we toch eindelijk gaan afdalen. Ik maakte gebruik van mijn lange passen en liet mij letterlijk naar beneden denderen. Over een afstand van circa 1 km kwam ik steeds dichterbij onder het flinke tempo heuvelafwaarts. Wel was het blijven opletten met de boomstronken en mul zand en was er in de breedte van het pad ook hoogteverschil door water wat er zichtbaar had gestroomd tijdens hevige regenval. Bijna beneden zat ik dan ook weer vlak achter de berggeit. We sloegen linksaf en het pad vlakte af. Er was een drankpost waar ik nog snel een slok water nam en mijn gezicht verfriste. Hierdoor viel er weer een klein gaatje met de berggeit, terwijl we nu weer op het asfalt liepen hij er flink de sokken in had.

Ik besloot een tussensprintje te plaats en liep het gat dicht. Direct achter hem liet ik dat tempo weer los en focuste op mijn ademhaling om te herstellen. Hij voelde duidelijk de druk en keek half achterom. Ik voelde hem aanzetten omdat ik in zijn tempo meeging, maar dat was maar van korte duur en ik hoorde aan zijn ademhaling dat hij wel op zijn maximaal liep. Toen ik zo'n 100 meter verder weer wat was hersteld liep ik op motivatie van zijn snelle ademhaling hem heel langzaam voorbij. Ik hoorde hem aanplakken terwijl we ondertussen het 9 km bordje passeerde. De bocht ging naar rechts en we liepen we het bebouwde gedeelte van het bos in. Ik dacht, nu loop ik voor hem en moet ik hem hebben ook. Dan ben ik 4e overall en 3e in mijn categorie. Het publiek was enthousiast en jutte ons op.

Ik besloot niet langer te wachten en plaatste een genadeslag met een flinke versnelling. Met fikse passen liep ik duidelijk boven mijn omslagpunt en voelde de kippenvel op mijn hoofd komen staan. Wel kwam door deze versnelling de paardenstaart voor mij ineens duidelijker in beeld en liep ik flink in. Ik besloot mijn tempo vast te houden en kwam steeds dichterbij. Ik herkende de laatste bocht al, waar we dan nog linksaf moesten slaan de laatste 100 meter recht door de tunnel terug onder de snelweg naar de finish. Bij de bocht naar links was het gat nog maar 10 meter. Ik zette extra haan en ademde zwaar, ik kwam langzaam dichterbij, maar hij versnelde duidelijk ook. Ik voelde ineens de adrenaline inzetten en ik versnelde nogmaals. Hij hoorde mij waarschijnlijk wel en hij keek linksom, terwijl ik rechts naderde. Op dat moment liep ik naast hem en kwamen we de tunnel uit en voor hij een echte sprint kon pushen, ging ik op standje maximaal en 10 meter voor de finish stoof ik hem voorbij! Wat een explosie. Ik deed mijn handen in de lucht en hij was duidelijk niet blij. Op mijn verjaardag 3e overall en 2e in mijn categorie. 37:11 netto op een zwaar parcours welke uiteindelijk 9800 meter bleek te zijn. Zo hoorde ik dat er een bepaald lusje met keerpunt dit jaar niet was gelopen wat andere jaren wel zo was. Jammer van de incourante afstand, maar dubbel genieten van mijn tijd, verdeling en klassering. Zeer tevreden!!!! Startnummer 1143

Add comment