10 maart 2018 - 12,5 km 3bergenloop Doorn/Driebergen

De laatste tijd was het niveau net een tandje minder dan afgelopen najaar. Dat merkte ik vooral op de 5 km, met matige tijden en veel 4^e en 5^e plaatsen. Ook de hevige kou speelde hierin wel een rol. De langere afstanden liet ik sowieso voor wat het was. Vorige week won ik weliswaar een 2^e plaats met het businessteam op de 10 km van Alphen, maar individueel eindigde ik toen als 5^e op een handvol seconden van de nummers drie en vier. Wel merkte ik dat ik na een aantal 10 km races en wat meer training weer wat in vorm begon te komen. Met name de inhoud begon weer terug te komen en de snelheid volgt dan meestal vanzelf. 

Vandaag stond er 12,5 km in Driebergen/Doorn op het programma. Die had ik al lang geleden aangestipt, omdat Everdien en ik zo nu en dan wat verder reisde voor een mooie loop of mooi parcours. Vorig jaar werd ik hier 3^e op de 6 km. Dit jaar wilde ik wat meer van het bos genieten en koos ik voor de dubbele afstand. Een nieuw parcours van circa 12,5 km. Aan de hand van de tijden van vorig jaar had ik weinig ambitie. Dan zou ik normaal gezien wel een top 10 kunnen lopen, maar geen podium. Toch hield ik in mijn achterhoofd dat er soms ook zomaar een jaar tussen zit dat er op één afstand weinig snelle lopers mee doen. Zo won ik vorig jaar zomaar de 10 km bij de Pijnenburg Bosmarathon in Soest. Ik besloot in ieder geval mijn race op een gelijke manier te lopen. 

Het parcours bestond uit één grote ronde die 95% onverhard was. Met het inlopen voelde mijn benen wat zwaar, dus ik besloot gezien het parcours om rustig te starten en te kijken of ik het tempo vlak rond de 4:00 kon houden. In de eerste km zat al een stuk mul zand langs een watertje waar je al goed de benen kon opblazen als je te snel opende. Eenmaal in het startvak zag ik vooral lopers vooraan staan voor de halve marathon. Eén loper zei al: “Dat wordt een makkie voor je.” Nou, daar was ik nog niet zo zeker van. Maar ik spotte inderdaad weinig concurrentie voor de 12,5 km. 

Het was aftellen, ik keek nog even goed wie de halve marathon liepen, dan hoefde ik daar in ieder geval niet achteraan te gaan. 3..2..1.. pang! Weg waren we. Ik liet de halve marathon lopers gaan en ik nestelde mij op circa plaats 10. De lopers voor mij sloegen al een gauw een gat, maar er vormde zich niet echt een groep. Na 2 bochten volgde het mulle stuk. Ik merkte dat ik er hier prima bij zat en ik was blij dat ik lekker vanaf meter één mijn eigen tempo liep. Ik werd nog door één loper ingehaald die gauw doorstoomde naar voren in de wedstrijd. Hij zou de HM uiteindelijk ook winnen. Achter mij volgde een loper in mijn spoor die zich duidelijk vastklampte in mijn tempo. Na 1 km kwamen we het bos weer uit en volgde een korte stukje asfalt, waar we onder de A12 doorliepen voor de grote ronde door het bos. Ik zag voor mij dat er al wat jongens terugzakte en ik kreeg een paar mooie richtpunten in zicht. Aangezien we amper 2 km onderweg waren had ik er wel vertrouwen in dat ik deze heren gedurende de race zou terughalen. 

We liepen onder de A12 door en mochten vrijwel gelijk linksaf het bos weer in. Er scheen een voorzichtig zonnetje, amper wind, 12 graden, heerlijk! Het bos lag er mooi bij en de nattigheid viel mee. Alles was onverhard, maar ook dat wende snel. Inmiddels sloeg ik een gaatje met degene achter mij, achteraf vertelde hij dat hij simpel gezegd niet de benen had om te volgen. De eerste twee km's liep ik in circa 3:59 en 3:58. Gezien het parcours prima. Ik merkte dat de gps in het bos af en toe wel wat moeite had met het tempo te herkennen, maar goed, zolang het goed op tempo voelde zat het wel goed. Nu ik degene achter mij gelost had keek ik in de bocht eens achterom. Ik zag nog wel een lint met lopers, maar geen bedreigingen en ik liep ondertussen weg bij alle achtervolgers. Ik voelde mij prima, ik liep niet bizar hard, maar voor dit parcours een prima tempo zo vroeg in de race. Ik kon mij gaan richten op de heren voor mij. 

Voor mij liepen twee heren in het blauw. Inmiddels werd het gat met de achterste al langzaam kleiner. Toch duurde het circa een km voordat ik het gat van 30 meter had overbrugt. De snelheidsverschillen waren klein, maar toen ik aansloot hoorde ik zijn ademhaling al in dubbele snelheid gaan ten op zicht van de die van mij. Het was erop en erover en hij probeerde niet eens aan te klampen. De volgende blauwe loper kwam ook in zicht. Maar ook dit duurde tot circa 4,5 km voordat ik echt in de buurt liep. Er volgde een open stuk en ik voelde de wind van voren waaien. Ik besloot even aan te zetten en de laatste 10 meter te overbruggen. Mijn benen voelde wat zwaarder en even zat ik wat hoger in de ademhaling. Ik besloot even aan te klampen en te herstellen. Een minuut later was mijn ademhaling weer rustiger en ging ik er langzaam voorbij. Even klampte hij aan, maar ik liep stoïcijns mijn eigen tempo en langzaam hoorde ik hem naar de achtergrond verdwijnen. Op zo'n afstand kun je met een klein tempoverschil een gaatje slaan en zeker ook gezien het parcours en de ongelijke grond is het lastig om een ritme te draaien als je net te intensief loopt. Deze man liep overigens ook de 12,5 km dus het was mooi dat ik hem nu achter mij liet. 

Ik wist dat de voorste heren de halve marathon liepen, maar ik vroeg mij af of er ook nog een 12,5 km loper voor mij zou lopen. Er was één man bij wie ik er over twijfelde. Hij liep nu zo'n 150 meter voor mij, maar het gat werd wel kleiner. Hij zakte duidelijk in. Daarvóór had zich nu een voorfietser genesteld, alsof hij de koploper was van de 12,5 km en de rest ervoor de halve liep. Ik besloot mij in ieder geval koest te houden tot circa 9 km. Daar volgde namelijk de drankpost en inmiddels kreeg ik het aardig warm. Zo'n 12,5 km bij 14 graden was toch even wat anders dan die lagere temperaturen van de weken er voor. 

Op acht km kwam ik aansluiten en was het vrijwel direct erop en erover, het tempoverschil was best groot. Er volgde een stuk vals plat omhoog, waar ik mijn tempo iets voelde zakken, maar alsnog liep ik vlot weg bij de concurrentie. Hij was inderdaad de koploper van de 12,5 km en verrassend genoeg liep ik dus nu zomaar aan kop. Maar ik zou alles pas zeker weten aan de finish. De drankpost kwam daar eindelijk en ik goot wat isotoon en water naar binnen en gooide nog een bekertje water in mijn gezicht. Deze verfrissing had ik wel even nodig. Vanaf 10 km volgde nog een stuk vals plat en ik merkte dat de souplesse minder begon te worden. De ongelijke bosgrond begon steeds minder comfortabel te voelen, maar op 11 km verlieten we het bos naar het asfalt terug de A12 onderdoor. Achter mij was niemand direct te bekennen. 

Ik liep zowaar nog in op een loper van de halve marathon. Onze weg vervolgde door het laatste stuk bos richting de finish. Op 11,5 km sloeg de loper linksaf en mocht ik rechtdoor richting finishgebied. De verkeersregelaar bevestigde dat ik eerste liep. Ik probeerde de laatste km nog even lekker gas te geven en op 12 km kwam ik aansluiten in de laatste 500 meter van de 6 km. Het ontsierde mijn finish een tikkeltje dat de speaker niet eens door had dat de eerste 12 km loper binnen kwam, maar de uitslag gold. Uiteindelijk kwam ik net onder de 50 minuten binnen in 49:36. Op basis van 12,5 km zou dit iets sneller dan 15 km/u zijn, maar op basis van GPS liep ik gemiddeld 4:02/km. In ieder geval had ik het doel gehaald qua tempo zonder een bizarre slijtageslag te forceren. Ik was meer dan tevreden en de winst was een verrassing op zich. 

Een uurtje later volgde de uitreiking en mocht ik de hoogste trede bestijgen voor een beker en een bloemetje. Startnummer 509

11 februari 2018 – Noord AA Polderloop, 5 km, Zoetermeer 

Momenteel is de vorm matig en de trainingsomvang laag. Ik pak mijn 5 km wedstrijdjes nog gewoon mee, om in ieder geval enige snelheid te behouden. Ook de gezelligheid en de prikkel is altijd leuk, zo in het weekend. Vandaag reisde we af naar Zoetermeer. Lekker dichtbij voor een korte 5 km. Een heen en weertje langs de plas klonk makkelijk, maar met windkracht 5 en een bijna volledig open parcours werd dit nog een flinke kluif. 

Op dat soort dagen kom ik ook matig op gang. De wind slaat op je kuiten en je moet maar zorgen dat je mee bent na de start. Ik had niet teveel goede hoop voor een snelle tijd, maar we zouden het wel zien. De eerste 800 meter ging in ieder geval met wind mee en daarna draaide je tegen de wind in tot het keerpunt. 

Het was aftellen tot de start. Er stonden aardig wat snelle jongens dus we zouden zien hoe ik zou presteren. 3..2..1.. en weg was iedereen. Ik startte het tempo even op 3:20 en toch liep de eerste groep keihard van mij weg. Die snelheid had ik nu helaas niet, ondanks dat de wind in de rug waaide. Ik liep ongeveer 10^e, maar ik merkte dat een aantal jongens toch wat te hard gestart was.

Na zo'n 600 meter had ik de eerste snelle starter al opgeraapt en was het erop en erover. Na 800 meter draaide we tegen de wind in. Ik klokte de eerste km af in 3:33 en haalde volgende loper in.

Ik liep nu 8^e en probeerde het tempo te consolideren. Toch ging dit moeizaam. De voorste lopers liepen amper meer uit, maar ik moest alles alleen doen en dat werkte toch in mijn nadeel. De kopgroep zag ik uit een vallen op zo'n 100 meter voor mij. Wel kon ik nu mooi van punt naar punt lopen, al zag ik op een gegeven moment ook mijn tempo naar 3:55 terugzakken. De 2^e km verloor ik al veel tijd, 3:47. Na 2 km haalde ik weer een loper in, die probeerde nog even mee te gaan, maar moest lossen. Vlak na het keerpunt kwam ik weer bij een duo aansluiten. Het was vrijwel direct erop en erover. Inmiddels was ik al opgerukt naar plek 5. De verdeling was dus kennelijk niet slecht, al viel km 3 wel tegen in 3:52. 

De top 4 was duidelijk te ver weg, al viel ook dat groepje nu uit elkaar. De nummer 4 zakte hard terug en begon 30 meter voor mij ineens te wandelen. Plek 4 was nu een feit. Even leek het podium nog te lonken, maar in de laatste km ging niemand van de voorste groep het podium meer uit handen geven en ik kon er gewoon geen klap meer opgeven. De laatste 800 meter waren nu weer wind tegen en ik strandde op zo'n 30 seconden van de top 3 in slechts 18:44. Een matige tijd voor nu, maar het maakte mij wel duidelijk dat er weer werk aan de winkel is. Ook als ik weer voor het podium mee wilde doen moet ik gewoon weer een halve minuut harder kunnen lopen, want dit was al mijn zoveelste 4^e plek van dit jaar. 

In die zin een goede training, maar ook een mentale wake up call om weer eens serieus te gaan trainen.

Startnummer 58

18 februari 2018 - 10 km Bosdijkloop Vinkeveen

Over twee weken ga ik meedoen aan een 10 km businessloop in Alphen. Omdat ik dan een goede bijdrage wil leveren aan de teamprestatie, besloot ik vandaag alvast weer eens een 10 km te lopen. Gewoon vlak lopen en volhouden, een prima training die ik nodig had om over twee weken goed voorbereid aan de start in Alphen te verschijnen. Ik had de laatste tijd veel 5 km's gelopen, dus deze overgang was wel even nodig. Ik wilde niks forceren, maar het mocht vandaag wel even zwaar zijn. Ik mikte op een tijd onder de 39 minuten. 

Bij de start sprak ik al enkele bekenden en wat snelle jongens. Ik ging voor een top 10 plaats vandaag. Het was aftellen, 3..2..1.. en weg mochten we. Net als andere jaren startte we vanaf het bruggetje, alleen finishte we dit keer vanaf dezelfde kant het bruggetje weer op. Op de website had ik al gezien dat de 10 km circa 10.19 km zou zijn. Helaas iets te lang dus. Wel gelukkig één grote ronde door de polder en er stond weinig wind. Het voelde in het zonnetje bijna warm aan. 

Ik was redelijk weg en merkte al gauw dat 3:50/km vandaag lekker liep. In de eerste km door de woonwijk werd ik nog ingehaald door een groepje heren, maar ik kon net niet aansluiten. De wind waaide in het open gebied toch nog wel een beetje, maar ik stond er helaas alleen voor. Na 3 km pakte ik wel een loper terug, maar dit was direct erop en erover, want het ging gewoon echt te langzaam. Vanaf 4 km merkte ik dat ik wel weer even moest schakelen naar zo'n 10 km race en verdeling. Ik miste duidelijk nog wat inhoud. Qua ademhaling was het goed te doen, maar ik had ook al wel zin om te finishen terwijl ik amper halverwege was. Na circa 5 km mochten we eindelijk linksaf en kwam de wind weer wat meer van achter, in plaats van schuin tegen.

Toch hield ik wel een groepje heren in zicht en merkte ik dat ik niet echt inleverde op tempo. Het werd wel wat zwaarder, maar mijn benen kende het trucje wat ze moesten doen maar al te goed.

Na 6 km volgde een drankpost. Een snelle verfrissing en daarna linksaf. De wind waaide toch wel irritant vanaf opzij en het pad werd steeds slechter. Dit was de oude spoordijk met nog veel kiezels, onverhard en sommige modderige stukken. Ik probeerde mijn ritme te blijven draaien en het feit dat ik inliep op wat heren voor mij gaf mij op dat moment een richtpunt en wat energie. 

Metertje voor metertje vond ik aansluiting terwijl het drietal vóór mij nu wel uit elkaar begon te vallen. Die oude spoordijk werd ook steeds slechter en mijn enkels en voeten vonden al die ongelijke passen maar niks. Maar ik moest volhouden en ik haalde een loper in. Hijgend klampte hij aan, maar dit duurde niet lang. Richting het einde van het pad haalde ik nog een loper bij en ging hem rustig voorbij. Het was nu nog circa één km tot de finish. De souplesse was er inmiddels helemaal uit, maar qua tempo zat ik nog altijd goed en die tijd onder de 39 minuten zou ik wel gaan halen. 

In de laatste paar honderd meter kwam ik net niet meer voorbij een andere loper voor mij en werd ik even met mijn neus op de feiten gedrukt, dat dit parcours helaas iets langer was dan 10 km. Mijn eindtijd was dus ruim 39 minuten, maar wel op een langer parcours.
Terug gerekend liep ik ongeveer 38:30 en daar was ik dan ook zeer blij mee, zeker gezien de vlakke race. Ik was nog niet waar ik moest zijn, maar dit was een belangrijke training en zorgde voor veel vertrouwen. Uiteindelijk werd ik 10^e in 39:08. Op naar Alphen!

Startnummer 298

Meerhorstloop 2018 - Stompwijk 8 januari - 5,6 km

De nieuwjaarsloop in Stompwijk wordt traditioneel gelopen op de eerste zondag na 1 januari. Met diverse afstanden waar ik vandaag mee deed aan de 5,6 km. Ik had het parcours al even online verkend en het was vooral door de polder lopen. Dat betekende veel open stukken en veel wind. En waaien deed het. Toen ik thuis naar buiten liep waaide ik al bijna uit mijn hemd. Vaak is de wind Zuid-West, maar vandaag kwam hij vanuit Noord-Oost wat hem zeer koud maakte. 

Met inlopen kwam ik er achter dat we wind mee hadden op de terugweg, wat opzich gunstig is. Ik was van plan om in het kort te lopen, maar ik was bij uitzondering blij dat er nog een thermoshirt in mijn tas zat. Bah, wat een vieze koud wind waaide er. Iedereen was dik ingepakt en ik was één van de weinige met een korte broek. Een volledig trainingspak was dan weer het andere uiterste en zag er erg warm uit. Ik stelde mij op voor de 5,6 km en ik zag wel enkele snelle jongens. Van te voren zei ik nog tegen een bekende dat ik zou proberen om te sparen en uit de wind te lopen op de heenweg en dan op de terugweg kijken wie er nog het meeste over had. Hij bevestigde en leek voor hetzelfde plan te gaan.3..2..1.. bam! 

We waren weg en ik zocht mijn weg in het eerste groepje. Tot mijn verbazing ging er niemand echt hard vandoor en nog met nog meer verbazing zag ik dat de bekende van mij de kar begon te trekken. Vanwege de kou had ik moeite met het tempo ook al ging het maar circa 3:50 per km. De wind waaide tegen en de koude wind maakte mijn benen tot stijve harken. Ik voelde mij alles behalve soepel. Ik besloot ontspanning te zoeken en voorin de groep te blijven, maar zoveel mogelijk uit de wind te lopen. Ik liep nu als 4^e en ineens liet degene voor mij een gaatje vallen. Het waaide zo hard, ik moest het direct dicht lopen anders ben je nergens. 

Snel schoot ik er voorbij en had ik gelukkig weer aansluiting. Er werd nu van links naar rechts en weer terug wat over de weg gezwalkt. De voorste twee wisselde van positie en ineens ging de nummer twee er weer vandoor. Hij liep 10 meter voor ons uit en zakte toen weer terug. Het was lastig om één tempo te lopen, maar ik probeerde te blijven ontspannen en zoveel mogelijk uit de wind te lopen. Inmiddels leken de benen iets soepeler te worden en na 2 km had ik het gevoel dat ik wat meer partij was voor de overige lopers. (als ze even hadden doorgetrokken had ik eraf gelegen). 

We sloegen nu bijna linksaf en de wind stond nu niet meer zo pal op kop. We hadden hem alsnog schuin tegen, maar ik zat er nog goed bij. Er stond een handjevol mensen aan te moedigen. Ik keek achterom en de nummer vier was nergens te bekennen. Ook een paar jongens die ik bij de start hoog had ingeschat zag ik nergens lopen. Wij liepen nog mooi als drietal vooruit en zoals het nu leek gingen wij het podium verdelen. Maar hoe zou de verdeling worden? 

Wederom mochten we nu linksaf aan de terugweg beginnen. Ik probeerde per direct mijn eigen tempo te bepalen en ik kwam uit de rug van mijn medelopers vandaan. Eentje leek er ineens vandoor te gaan, maar dat is de valkuil van wind mee. Actief versnellen kost energie. Je moet hetzelfde vermogen blijven geven en je snelheid verhoogt vanzelf dankzij de weerstand die verandert aan de hand van de wind. Als een soort lange stride steeds wat harder lopen. En als je hebt gespaard kunnen je benen dit aan. Inmiddels beheerste ik dit truukje aardig goed. 

Ik bepaalde mijn eigen tempo en ik merkte dat ik het gat met de nummer één alweer dicht liep. De derde loper volgde mijn spoor. We kwamen naast de nummer één te lopen en ik hoorde hem al (te) zwaar ademen. Het was erop en erover. Nu moest ik alleen die andere loper achter mij nog afschudden. Het beentempo ging steeds verder omhoog en ik voelde dat het inmiddels echt hard ging. 

Ik hoorde nu ook mijn achtervolger zwaar ademen en dat geeft vleugels. Ik sloeg een gaatje en wist ik hem nu kon hebben. Ik voel altijd wel aan dat ik dit kan volhouden tot de finish. Langzaam worden de benen zwaarder, maar je wordt gedragen op de wind. Ik zag op mijn horloge 4,5 km staan en ik wist dat het nu nog circa 1 km tot de finish was. Ik stoomde door een bruggetje over en trok het tempo nog eens door. Ik sloeg rechtsaf en keek achterom. En gat van zo'n 75 meter inmiddels al. Ik dook een fietstunneltje in en trok vol door omhoog. Nog 1 keer linksaf de finishstraat in. In de verte zag ik de finish. Wat een heerlijke race! Mooi verdeeld en gestreden en aan het langste eind getrokken. Als winnaar kwam ik over de finish en had ik het gemiddelde tempo toch nog tot 3:40 gemiddeld gebracht ondanks het trage begin. Echt een tactische race waar tijd ondergeschikt was. 

Een tijdje later mocht ik het podium op en kreeg ik een primeur (voor mij). Als winnaar een kilo rauwe kip in het handje. Wel in een zakje dan.

De maaltijd 's middags smaakte goed.

Eerste prijs met de kilo kip in de handen.