Reeuwijk, 17 maart 2018 - 10 km

Vandaag stond de Reeuwijkse Plassenloop op het programma. Omdat dit vlak bij mijn werk is, deed er ook een collega mee. In de laatste dagen voor zaterdag bleek dat het niet makkelijk zou worden. Windkracht 6, temperaturen onder 0 en een gevoelstemperatuur van -15 graden zorgde voor een serieuze uitdaging. En het warm worden (en blijven) vóór de start leek nog de grootste uitdaging. Wel wist ik dat ik vaak met dit soort heroïsche omstandigheden relatief goed kan lopen en slim kan indelen en profiteren. Je moet de 'koers' dan een beetje proberen te lezen en durven te sparen op de stukken met wind tegen. 

Eenmaal aan de start had ik zowaar voor lange mouwen én een thermobroek gekozen. Een unicum voor mij bij een wegwedstrijd. Maar achteraf zeker geen overbodige luxe. De harde wind waaide nu niet op de blote kuiten, waardoor je niet als zo'n stijve hark aan de start stond. Ik probeerde wat warm te blijven tussen de mensen en gelukkig mochten we gauw van start. Ik peilde de concurrentie en ik herkende één snelle loper en een ander gaf aan rond de 35 minuten te willen finishen. Daar ging ik mij in ieder geval niet op stukbijten. (Hij zou uiteindelijk ook winnen in 34:58). Verder moest onderweg maar blijken wat het niveau van de overige lopers was. Ik hoopte in ieder geval in een groepje te kunnen lopen en stiekem dacht ik aan de derde plek. 

De start

Het startschot verloste ons van het stilstaan in de kou en weg waren we. De 35-loper stoof er vandoor met de andere loper die ik al voorin had verwacht, in zijn kielzog. Ze sloegen gelijk een gat en de rest volgde. Er liep nu een loper op de derde plek, waarvan (hoe vervelend het ook klinkt) ik hem daar niet direct zou verwachten. Het eerste stuk was wind in de rug, dus iedereen liep duidelijk wat harder. Ook ik opende de eerste paar honderd meter in circa 3:30. Na 300 meter mochten we linksaf het parkje in en kwam de wind al wat op kop waaien. Ik liep nu 5^e en nestelde mij mooi achter de lopers voor mij, zodat ik enigszins uit de wind kon lopen. 

We slingerde over het asfaltpad door het park waar de wind soms van achter, soms vanaf de zijkant en dan weer tegen blies. Ik had in de eerste km's wat moeite met de wisselende tempo's en af en toe moest ik wat inhouden of weer versnellen om goed uit de wind te kunnen blijven lopen. Juist omdat het bij de start zo koud was had ik nu wat moeite met het vinden van een ritme. In een bocht na 1,5 km keek ik eens achterom. Er hing nog een heel lint van lopers aan en toen het tempo even terugzakte naar 4:05 kwam er een tweetal heren langszij die het tempo weer opschroefde richting de 3:45. Ik moest even bijschakelen, maar ik zat er goed bij en ik hoorde er aan de achterkant al lopers vanaf vallen. Ook de loper direct achter mij moest nu een gaatje laten. We kwamen het 'bos' uit en liepen nu op een open stuk richting één van de plassen. De wind blies wisselend van opzij of van achter, dus het tempo voelde hier prima. Maar het zware stuk moest nu nog komen. Het bruggetje kwam in zicht en hier mochten we linksaf 1,5 km op vol open terrein tegen de wind in boksen. 

Ik kwam als 4^e van het bruggetje af de hoek om zetten. Gelijk probeerde ik weer in het spoor uit de wind te lopen. We liepen dus op plek 3 t/m 6 en alles was nog mogelijk. Opvallend genoeg was diegene die vanaf het begin al op plek 3 liep wederom de kar aan het trekken. Waarom zou je dat doen, vraag je je af? Iedereen profiteerde en hij maar sleuren in de wind. Maar ja, overnemen zou niet harder gaan en kost alleen maar bakken met energie. Een andere loper begon het groepje te coachen en had kennelijk nog energie over om iedereen te informeren op wat voor wijze we kop over kop zouden gaan lopen. 

En zo ging iedereen netjes om beurten op kop lopen. We liepen mooi trapsgewijs achter elkaar en steeds liep degene voorop zo'n 20 seconden op kop. Ik voelde dat mijn beurten nog redelijk makkelijk gingen en ik probeerde bewust niks te forceren of het tempo op te drijven. Op circa 4 km mochten we rechtsaf en kwam de wind nu schuin van achter. De andere gooide direct het tempo omhoog, maar ik laat mij altijd leiden door vermogen en langzaam ging ook mijn ritme omhoog en kwam ik weer aansluiten. Ik hoorde het verschil in ademhaling en merkte dat ik er nog goed bij zat. Nu moest ik eens gaan kijken of ik het verschil kon maken. Ik probeerde mij te focussen op één ritme en één vermogen. Langzaam kwam ik op kop te lopen van het groepje en vanaf 5 km nam ik de kop over. Ik had nu duidelijk het tempo hoger liggen en ik hoorde de andere heren het ademhalingsritme opschroeven om bij te kunnen blijven. Het voordeel was dat ik de kar trok op basis van mijn eigen tempo terwijl ik de andere lopers langzaam stuk liep. Het grootste deel van het parcours zou vanaf nu zijwind of meewind zijn. 

Halverwege

Op ruim 6 km volgde toch nog een flink stuk wind tegen. Ik had al gezien dat er nog een stukje tegenwind kwam, maar ik voelde mij even qua richting gedesoriënteerd. Het leek even alsof er nóg zo'n 3 km tegenwind kwam. En deze eerste strook was langer dan ik dacht. Even later had ik het parcours weer goed in mijn hoofd, maar ik moest dit stuk nog wel goed doorkomen. Ik was nu als individu echt in het nadeel en dit was precies de reden waarom ik tot km 5 in het groepje was gebleven. Ik probeerde de ontspanning te behouden en zag het tempo op het traagste punt terugzakken tot circa 4:05. Ik hoorde niks achter mij en ik mocht eindelijk linksaf zodat de wind niet meer tegen blies. 

In de bocht keek ik achter mij en ik zag ineens dat er een duo weer terug was gekomen tot op circa 15 meter. Wel liepen ze zelf los van elkaar met een klein gaatje ertussen. Gelukkig had ik 'rustig' gelopen tegen de wind in en kon ik nu direct weer het tempo omhoog gooien. In een volgend slingerbochtje op 8 km zag ik dat het gat alweer groter was geworden. Er volgde nu een lang recht stuk. In de verte zag ik de nr 2 nog lopen, maar die liep echt op 2 minuten voor mij uit. Op 8,8 km sloeg ik rechtsaf een parkje in. Ik keek achterom en zag dat ik inmiddels al weer 80 meter voorsprong had. Deze derde plek ging ik niet meer uit handen geven. Ik genoot bij voorbaat al van de strategie en verdeling. Heerlijk! 

Ik passeerde het 9 km bordje en het was nu nog even volhouden. Er kwam nog één stuk wind tegen tot de finish. Het gat met mijn achtervolger werd niet kleiner. Ik stoomde door en mijn tijd viel niet eens tegen. Ik finishte netto in 38:17 en ik was zeer blij met mijn podiumplek. Ik had eigenlijk amper meer aan de kou gedacht, alleen de wind bleek vandaag lastig. Als prijs kreeg ik een bloemetje en 10 euro prijzengeld (exact de waarde van de na-inschrijving). Maar het ging vooral om het goede gevoel en de eer. 

Startnummer 1205.